همصدایی - مجلة بخارا الأدب والفن

"که ما شدن را تجربه کنی تو که تلخابه‌ی تنهایی را به تمام گریسته‌ای بنشین،بانو سفره سبز نگاهت را پهن کن و جفت رمیده را با روشن‌ترین صدا بخوان نه دیگر از دستش داده‌ای بانو! چلچله‌های صدایت از بهار همصدایی کوچیده‌اند و ترس دیوارهای خانه‌ات را رنگ زده‌است آه بانو، کاش وسوسه‌ی در پیراهن‌ات میشدم تا دستهانش را به سرزمین تنت فرا میخواندم در تو صدایی نیست دیگر بانو!"