تازیانه! - مجلة بخارا الأدب والفن

"حسین اکبری(سمن) (به تصویر صفحه مراجعه شود) باز،اسب‌ام،این همیشه یار،با من حرف دارد: -تا سواد شهر باید رفت تا میان باروی ویران،... به ویرانه‌ گویمش: -از کدامین راه اما؟با کدامین سازوبرگ؟ می‌فشاند یال و می‌نالد -باید رفت،تا صمیم سرخوش و پاک سپیده‌ با درختان میان ره،نشانه! لحظه‌ای دیگر،منم اما که می‌گویم‌ -تا کنار خرمن خورشید باید رفت،تا میان شعله آتش‌ بینمش مبهوت،سربه‌زیر و رام،سوی آخور می‌رود اسب،در سم ضربه‌هایش حرف دارد من میان دستهایم..."