دندان - مجلة آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت) مقالة

پدرم با لحن خیرخواهانه‌ای گفت این بچه برادر و خواهر ندارد و تنهائی او را آزار میدهد افکار و تخیلات گوناگون رنجه‌اش میکند و میدانم اگر با بچه‌های همسن خود همنشین‌ گردد تجربیات زندگی را میآموزد و بچگونگی و اختصاصات مردم زمان پی‌میبرد-بی‌شک از شما و من که بنظرش مانند فرشته‌های نگهبان هستیم چیزی نمیآموزد. مادم گفت آیا نمیترسی که در میان بچه‌ها اشخاص‌ بدی هم باشند؟پدرم جواب داد اگر او باهوش باشد،بدها نیز برایش مفیدند آنها را از خوب‌ها باز میشناسد و این شناسائی در زندگانی سخت بکار است-بعلاوه‌ شما خودتان مدارس محله را بازدید و مؤسسه‌ای را انتخاب کنید که اطفالی که بآنجا میروند تربیتشان مطابق تربیت«پی‌یر»باشد. دکتر(پدرم)استخوان زشت و کوچک را باو نشان داد و گفت-این دندان انسانی است‌ که در عصر«ماموت»در دوران یخ‌بندان زندگی میکرده است یقینا در غاری مسکن‌ داشته که سابقا خالی و حزن‌آور بود ولی اکنون تا نیمه از تاکهای خودرو و شب‌بو پوشیده شده است.