جامعه شناسی خودمانی! (2) بررسی فرهنگ اعتراض مقالة

"کار ساده‌ای نیست،ولی گویا به هر دلیل چاره‌ای نیست!باید نوشت!این بود که‌ به ذهنم رسید که سوژه را از یک کاستی رایج اجتماعی شروع به کنم که هم بتواند با اندک«غمض‌ عین»ی در مقوله فرهنگی«از نوع رفتاری»بخارا جاسازی شود و هم بعدها در ادامه‌ «جامعه‌شناسی خودمانی»مورد استفاده قرار بگیرد اینست که می‌پردازم به: بررسی«فرهنگ اعتراض»در جامعه ایرانی قاطعانه و به جرأت اعتقاد دارم که این بررسی یکی از اساسی‌ترین،پایه‌ای‌ترین و در عین‌ حال سرنوشت‌سازترین لایه‌های روانشناسی رفتاری جامعه است که تمامی اشاراتم در این چند سطر آن هم باتوجه به محدودیت دانش و ادعایم به قول مولانا،هم به قدر تشنگی باید چشیدن‌ از آب دریاست. کار دولت تنها هم نیست مضافا (به تصویر صفحه مراجعه شود) حسن نراقی اینکه هنوز غالب افراد این کشور اعم‌از دولتی و یا غیردولتی هنوز فکر می‌کنند که«فرهنگ‌ اعتراض»در جامعه یک سویش الزاما باید دولت‌ها باشد و عملکرد آنها و آنطرف دیگرش مردم."