خلاصة:
بمنظور مطالعه انتقال مجدد و شناخت صفات مرتبط با آن در شرایط محدودیت رطوبتی این بررسی در قالب کرتهای خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی طرق مشهد به مدت دو سال زراعی82-1380اجرا شد.محدودیت های رطوبتی در مراحل مختلف نمو در کرتهای اصلی و ژنو تیپ های تری تیکاله (شامل 92 juanillo و چهار ژنوتیپ امید بخش) در کرتهای فرعی قرارداشتند.سطوح مختلف محدودیت رطوبتی شامل (L1 ) شرایط بهینه L4 L3 L2 L1 قطع آبیاری و جلوگیری از بارندگی بوسیله باران گیر( Rain shelter) به ترتیب در مراحل یک برگی تا برجستگی دو گانه(Double Ridge) بر جستگی دو گانه تا گلدهی و گلدهی تا مرحله پر شدن دانه L6 ; L5 یک آبیاری تکمیلی در طول فصل رشد و نمو(بدون استفاده از باران گیر) به ترتیب در مرحله گلدهی و پر شده دانه بود. نتایج نشان داد تنش رطوبتی در ابتدای فصل رشد (L2 ) ضریب اختصاس مواد فتوسنتزی به سنبله در حال رشد را افزایش داد این افزایش به دلیل کاهش وزن خشک کل در مرحله گلدهی بود اما تاثیر معنی داری بر درصد انتقال مجدد نداشت (4%) تنش رطوبتی در مرحله برجستگی دو گانه تا گلدهی (L3) وزن خشک سنبله در مرحله گلدهی و ضریت اختصاس مواد فتوسنتزی به سنبله را کاهش داد اما شرایط مناسب رطوبتی پس از پایان دوره تنش باعث شد که دوره پر شدن دانه با شرایط بهینه تفاوت معنی داری نشان نداد.با فاصله گرفتن از شرایط بهینه در صد انتقال مجدد افزایش یافت بطوریکه در تبمار L3 درصد انتقال مجدد بطور معنی داری بیشتر از شرایط بهینه(L1) و حتی شرایط تنش رطوبتی ابتدای فصل (L2) بود.بیتشترین درصد انتقال مجدد در تنش رطوبتی پس از گلدهی (L4) وجود داشت 63% رابطه منفی و بسیار معنی دار بین عملکرد دانه و درصد انتقال مجدد (r=0.46) نشان دهنده کاهش عملکرد و ازایش انتقال مجدد با فاصله گرفتن از شرایط بهینه می باشد. شکل گیری مقصد قوی قبل از گلدهی موجب افزایش انتقال مجدد به دلیل افزایش تقاضای مقصد در شرایط تنش رطوبتی انتهای فصل شد. بنابراین از این طریق می توان عملکرد را در شرایط خشکی انتهایی بهبود بخشید.