تاکید و قصر در زبان فارسی مقالة

"اگر جمله‌هائی که با پیوندهای استثناء همراهند جنبهء اغراقی نیز داشته باشند یا به‌ امری محال تعلیق شوند تأکیدشان بیشتر است مانند: من مهرهء مهر تو نریزم‌ الا که بریزد استخوانم (سعدی) من از حکایت عشق تو بس کنم هیهات‌ مگر اجل که ببندد زبان گفتارم (سعدی) مثال برای جمله‌ای که بعد از جملهء مثبت می‌آید: این دویدن اثر خوفست جملهء عالم می‌دوند الا دویدن هر یکی مناسب حال او باشد (فیه ما فیه به تصحیح بدیع الزمان فروزانفر ص 222) (*)آقای دکتر خسرو فرشیدورد استاد دانشکدهء ادبیات دانشگاه تهران از پژوهشگران و شاعران‌ نامدار معاصر. باز رها کردیم او را و کسان او را همگان(کشف الاسرار ج 7 ص 134) ستارگان علوی خواهی روشن باشند بتن خویش و خواهی نه(التفهیم ص 86) نه خود را بر آتش بخود میزنم‌ که زنجیر شو قست در گردنم (بوستان چاپ معرفت ص 237) ج-گاهی اینها پیش از اسمی که تأکید شده است می‌آیند و به آن اضافه میشوند مانند: همهء آنها آمدند."