آئینه جان - مجلة گوهر الأدب والفن

"پارسا تویسر کانی* (به تصویر صفحه مراجعه شود) آئینه جان آن شنیدی که هست دانستن، اصل کارآئی و توانستن، اینهم از من شنو که هر دانش، نیست همپایه،باد گردانش، ای بسا دانس زیان آور، که ندانستن است از آن بهتر، از همه دانش،آن بجوی و بخواه، کز حقیقت ترا کند آگاه. آنچه معلوم را کند مجهول، نیست جز فن و علم نامعقول. سوی آن دانشی گرای که عقل‌ در پذیرد،نه بر فسانه و نقل، دانش آئینه‌ای است جان‌ها را، کاشکارا کند نهان‌ها را. هرچه آموختی جز این واهی است‌ یاوه اندیشی است و گمراهی است خدا حسابگر نیست شیخ ظاهر پرست،جوشی زد، طعنه بر رند باده نوشی زد. نکنی شرم از خدای کریم! خود تو گوئی:خدای هست کریم، نعمتش بیحساب و لطف عمیم. ذات پروردگار،بیچون است، از حساب من و تو بیرون است. خیر محض است و محض شر نبود."