جام جم من - مجلة گوهر الأدب والفن

"ای خوشا!حالت آن رند قلندر،که کند، شادمان خاطر سودائی خود،با غم خویش. حسرت حالت آن پاکدلی را دارم، که بفردوس برابر نکند،عالم خویش. به پشیزی نخرم،ثروت قارون زمان، منکه خرسندم و قانع،بزیاد و کم خویش. یاد آن عهددل آسای که بودم شب و روز، همدم دلبر یوسف رخ و عیسی دم خویش. بی‌نوا همچو نیم،حال،جدا زان لب نوش، دوست بنوازم دم،ایکاش!دمی،با دم خویش. تا جنونم نکند گل،زده بر پایم بند، یار،با سلسلهء زلف خم اندر خم خویش."