طربخانه دل - مجلة گوهر الأدب والفن

"ادیب برومند* (به تصویر صفحه مراجعه شود) طربخانهء دل وقت آنست که چون لاله بگلزار آیی، سوی این می‌زده،با ساغر سرشار آیی. وقت آنست که چون پیک فرح‌زای نسیم، قدمی رنجه کنی،جانب گلزار آیی. رخت بربندی و از منزل دلگیر فراق، بطربخانهء دل،شاد و سبکبار آیی. دیده برگیری از اغیار و من غمزده را، شادمان،با لب پرخنده،بدیدار آیی. ای خوش آندم که نهی عذر،گرفتاری را، بهواداری این مرغ گرفتار آیی."