خلاصة:
ناپایداری زندگی فقرای شهری، که معمولا در محدوده های غیررسمی و نابسامان شهرها سکونت دارند، را نه تنها مسائل ساختاری نظام اقتصادی – اجتماعی بلکه نظام رسمی برنامه ریزی، که به توجیه وضع موجود و حذف کم درآمدها در این نظام می پردازد، نیز تشدید می کند. نتایج نخبه سالاری در این نظام به خوبی در طرحهای توسعه شهری تبلور یافته است. قرار گرفتن محققان در چهارچوب های نظری و پیش – فرضهای از پیش ساخته باعث شده که مسائل درونی این سکونت گاهها با نگاهی یک سویه تحلیل شده و راه کارهها ارائه شود. در این مقاله ضمن بررسی این رویکرد نمونه موردی سلطان آباد به عنوان نتیجه این نگرش معرفی و در نهایت پیشنهادهایی ارائه شده است. این پیشنهادها با توجه به رویکرد توانمندسازی به تعریف امنیت برای ساکنان، پرهیز از نخبه سالاری و ظرفیت سازی بر اساس توانهای اهل محل و به رسمیت شناختن کم درآمدها در نظام برنامه ریزی برای ایجاد پایداری در توسعه شهری تاکید می شود.
ملخص الجهاز:
"مجموعه تحلیلهای صاحب نظران کشور و همچنین تجربیات جهانی(داور پناه، جواهریپور،در دست انتشار)،نشان میدهد که معطوف کردن مسائل به درون این سکونتگاهها و مسئله یابیهای مکرر با روششناسی سنتی و پاسخگویی به مسائل از نظر و دیدگاه صرف پژوهخشگران و برنامهریزان پاسخگو و حلال مسئله نیست و ضعف نظام برنامهریزی اقتصادی و اجتماعی و روشهای سنتی تهیه طرحهای توسعه شهری نیز آن را تشدید کرده است.
انجام مطالعه،بررسی و ارائه تحلیل در مورد این سکونت گاهها،اگر که بخواهد ارتباط آنها را در ایجاد و بروز مسائل اجتماعی ثابت کند(مانند مطالعات انجام شده در سازمان صدا و سیما)و از الگوهای شناخت رابطه فقر و فساد به عنوان یک معادله و مجهولی تبعیت کند،نتیجهای جز عدم امنیت برای شهروندان این سکونت گاهها و تشدید به حاشیه راندگی نخواهد داشت.
-به رسمیت شناختن حقوق شهروندی کم درآمدها و ساکنان سکونت گاههای غیر رسمی در بنامهریزی و اعتبار مالی(پرداخت وام مسکن،سایر تسهیلات) -تعریف ایجاد امنیت برای فقرای شهری و تلاش برای بر هم زدن حاشیه امنیتی فرصتطلبان و مفسدان باندهای جنایتکار در این سکونت گاهها با مسئولیت و دخالت نهادهای مسئول برای مقابله با مسائل اجتماعی -پایدارسازی امنیت در سکونت گاههای فقیر شهری با مشارکت ساکنان -استوار کردن پیشنهادها و راهکارها به ظرفیتها و توانهای درونی این سکونت گاهها و ظرفیتسازی با مشارک اهالی محل -تشکیل نهادهای آگاهی بخش برای انتقال دانش فنی متخصصان به اهالی محل و پرهیز از نخبه سالاری و ایجاد فرآیند آگاهی بخش متقابل(در این زمینه وزارت بهداشت و درمان تجربیات ارزندهای دارد)."