یادی از صادق هدایت مقالة

"و آنچه در این دیدار از تصویر بازتافته همان بازگشت روی‌ اوست؛یک فروغ رخ ساقی است،که بی‌گمان از چهرهء فی المثل این نویسنده هرگز فروغی‌ برنتابد و اگر برتابد و از قضا در جام بیفتد شاید همگان را از جام برماند و این خود حصول مقصود تواند بود؛و دست آخر:یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد،که‌ آن یک فروغ اگر در دیگر ظرف‌ها بیفتد-شاید-حاصل آن عکس می‌و نقش مخالف‌ نشود یا ننماید،و ناگزیر جامی باید-پر؟تهی؟-تا چنان فروغی در آن بیفتد و چنان‌ دستاوردی بیاورد،این تصادف محض نبوده است که صادق هدایت در آن چند صباح‌ که به کار نقاشی اشتغال داشته تصویری پرداخته است از جوانی بر سر میزی نشسته و جامی‌ نیمه آگنده پیش روی نهاده که بر مایع درون جام فروغ روی دلارامی بازتافته است، و جوان پیشتابی-یا شاید کلتی که در این صورت پیش‌بینی نقاش معتبر است در ساختن‌ و ساخته آمدن ابزاری خونریز-بر میز نهاده دو دل است که جان خود بستاند با شکیبایی پیشه کند."