ره آورد - مجلة هدهد الأدب والفن

"سیاوش کسرائی‌ ره‌آورد مسافر ز گرد ره رسیده‌ام تمام راه خفته را به پا و سر دویده‌ام: صلابت و شکوه کوه‌ها دور نگاه دشت‌های سبز تلاش بال‌ها شکاف و رویش زمین پرورنده با من است. طلوع آفتاب بر ستیغ برای دیدن گوزن‌های تیزتک ز صخره‌ها به سنگ‌ها پریده‌ام فراز آبرفت‌ها که آبی بنفشه‌ها ستاره‌ایست چکیده بر گلیم وحشی علف نفس زنان و خسته چتر بید واژگون به روی سرکشیده‌ام. تولد بهار را به روی دست‌های جنگل بزرگ دیده‌ام ز سینه‌ریز رنگ‌رنگ تپه‌ها شکوفه‌های نوبرانه چیده‌ام. که مژده آرمت: بهار زیر و روکننده می‌رسد نگاه کن ببین. ناظری که روی زمین و درست در وسط این دو برج ایستاده است این دو علامت‌ را همزمان می‌بیند. اما برای ناظری که در یک سفینهء فضایی نشسته است و به طرف برج‌ سمت چپ در حرکت است،این دو علامت همزمان نخواهد بود."