(مکتوب فکاهی) - مجلة ارمغان الأدب والفن

"دیک در رکوع مانده که‌ (سبحان ربی العظیم)نجانی ده ما را از این لئیم. کفکیر را از حیرت چشمهما باز مانده که(و ابیضت عیناه من الحزن فهو کظیم)خانها از بار کشیدن فارغ‌ گشته که(فابین ان یحملنها)مشرف بر کنار نان نوشته که مصراع روی تو کس‌ ندید و هزارت حبیب هست طباخ گستاخ میگوید که شعر اندر این مطبخ بزرک مگر نام خوردن ز قصه خوان شنوی‌ در زمین نام نان خواجه مبر قرص خورشید از اسمان شنوی خوان سالار روز و شب و شب و روز با آه جر سوز دست بدعا برداشته که‌ ربنا انزل علینا مائده-تا بکی باشیم ما بی‌فایده."