ملخص الجهاز:
"" رهیافت دیگری که توسط دو کمیته تنظیم‌کننده مقررات مالی(یکی در آمریکا و دیگری در اروپا)پیشنهاد شده است،همانا استفاده از بدهی‌های درجه دو ( Subordinated Debt )بانک‌ها به عنوان جانشین نظارتی( Supervisory Surrogate )می‌باشد، ولیکن مقامات تنظیم‌کننده مقررات نزدیک به کمیته بال می‌پندارند که استفاده از این روش با مشکلاتی توام است:از جمله این که بدهی‌های درجه دو بانک‌ها صرفا در خاک آمریکا به صورت جدی مورد داد و ستد و مبادله قرار می‌گیرد،و در سایر کشورها،به خصوص در بازارهای نوپا ممکن است قیمت آن‌ها از شفافیت چندانی برخوردار نباشد.
در ادامه می‌افزاید:"به نظر می‌رسد که واقعیت اصلی که هیچ یک از ما تمایلی به اشاره صادقانه به آن نداریم،این است که موسسات مالی ما به حدی از نظر ترکیب حقوق صاحبان سهام خود بدهکار( Highly Geared )هستند که تحمیل یک ذخیره نقدینگی دارایی(در حد و اندازه‌هایی که قادر به مقابله با یک بحران باشد)می‌تواند پایه سرمایه( Capital Base )موسسه را متزلزل سازد (یا موجب انقباض شدید در حجم عملیات موسسه شود).
آقای استیوکیل‌هوفر،مدیر عامل شرکت KMV @همه بانک‌ها در مورد این که ارزش روز یک وام چقدر است، شناخت کلی دارند،چرا که کار آن‌ها در تمام مدت چیزی غیر از اعطای اعتبارات نیست.
آقای کیل هوفر در ادامه این پرسش را مطرح می‌کند که"چرا در بخش فعالیت‌های غیراعتباری این همه سرمایه خوابیده است؟آیا چنین چیزی حکم ریسک عملیاتی را دارد؟" در جستجوی نقطه نهایی نقدینگی آقای مارسل روهنر،مدیر ارشد ریسک بانک UBS ،و همکار سابق وی آقای شفرد والوین،در مورد این که بانک‌ها برای مواجهه با حوادث دشوار و رویارویی با زیان‌های ناخواسته چه میزان باید سرمایه داشته باشند،پیشنهادهایی را ارایه کرده‌اند."
(
, 
, 
)
