ملخص الجهاز:
"35استعمالات متداول آن در زبان تاریخی عبارتند از: 6/15-در معنی«با»:«من امروز شما را مخالفم»54 7/15-در معنی«در» سر هفته را زو خرد دور شد ز دیوانگی ماتمش سور شد 8/15-بعد از مضاف الیه برای تأکید آن(-مضاف الیه به دلیل حرف اضافهء کسره که قبل از آن آمده،متمم مضاف است): طبع ترا تا هوس نحو کرد صورت صبر از دل ما محو کرد گلستان فروغی ص 136 (طبع ترا تا-تا طبع تو) 9/15-همراه مسند الیه:«اگر حسودان به غرض گویند شترست و گرفتار آیم،که را غم تخلیص من دارد تا تفتیش حال من کند؟» گلستان فروغی ص 32 10/15-در جمله میآید تا«است»را به«دارد»تبدیل کند: هرکه را جاه و دولت است و،بدان خاطری خسته در نخواهد یافت خبرش ده که هیچ دولت و جاه به سرای دگر نخواهد یافت گلستان فروغی ص 196 (هرکه جاه و دولت دارد) 11/15-بعد از متمم برای تأکید: رسم،ناخفتن به روزست و من از بهر ترا بیوسن باشم همه شب،روز باشم با وسن منوچهری چ 5/ص 72 من نیز اگر چه ناشکیبم روزی دو برای مصلحت را بنشینم و صبر پیش گیرم دنبالهء کار خویش گیرم سعدی(ترجیعبند) بسیاری از فرهنگنویسان و اصحاب دستور،استعمال«را»را در اینگونه موارد«زائد»تصور کردهاند.
مفعول«به»ای:حرف اضافهء«به»بر سر اسم یا جانشین آن میآید و آن را وابستهء فعل متعدی جمله میکند: من کتابم را به او سپردم (147)-این نامگذاریها برگرفته از کتاب دستوری است که دکتر علی اشرف صادقی و غلامرضا ارژنگ در 1356 برای سازمان کتابهای درسی نوشتند."