کنون ره او «بر کدامین بی نشان قله است، در کدامین سو؟» مقالة

"و آنان که آگاهی خویش را باور دارند میدانند که چگونه باید بود؛که خوب‌ باید بود. صمد رهرو خستگی‌ناپذیر این روند بود. بنیان‌های جامعهء خویش را می‌شناخت و از تضادی که بر این بنیان‌ها حکم‌ میراند نیک آگاه بود. میدانست که«آگاهی»به آدمی توان کوه را میدهد؛میدانست که شناختن و شناخت خود را باور داشتن یعنی نیروی پایان‌ناپذیر عزم تاریخ و انسان را بهم‌آمیختن و آنرا بخدمت تغییر جامعه خویش درآوردن. هرگز از این اندیشه عدول نکرد که هرگونه تحولی بدون در نظر داشتن نقش اساسی روستاها،بر بنیانی عقیم و ناراست استوار خواهد بود. اکنون صمد رفته است. دریافته‌های صمد دست‌کم مقدمه‌یی اساسی بود برای شناخت‌ دیگر وادی‌ها در کوشش هر انسان شرافتمندی بخاطر بنیاد نهادن دنیائی قابل‌ زیست. » بکوشیم میراث صمد را بهتر بکار گیریم و بر آن بیافزائیم،و در این‌ رهگذر نیک میدانیم که آرزوی صمد انتقال این میراث به تمامی انسانهای ستم‌ دیدهء روزگار ما بود."