ملخص الجهاز:
"حکیم ابو القاسم فردوسی میدانسته چه میگوید آنجا که میسراید: پی افکندم از نظم کاخی بلند که از باد و باران نیابد گزند بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی هرآنکس که دارد هش و رای و دین پس از مرگ بر من کند آفرین در میان آنان که از میراث شعر این شاعر توانا و بیمانند شاعر شدند و توانستند به زبانی که او زنده نگه داشته است شعر بگویند هستند بزرگانی چون نظامی که در آغاز کتاب خود میآورد که چابک اندیشهای پیش از من آنچه را که در مورد داستانهای حماسی میباید،به نظم کشیده است و سخنوری توانا چون سعدی از زبان فردوسی که میخواهد شعری آورده باشد اینچنین از آن بزرگمرد تاریخ ایران یاد میکند: چنین گفت فردوسی پاکزاد که رحمت بر آن تربت پاک باد با کمال تأسف هرچه از زمان سرودن شاهنامه میگذرد سپاس سخنوران و شاعران پارسیگوی نسبت به سراینده بزرگترین شاهکار حماسی زبان پارسی کمتر و کمتر میشود تا آنجا که بر زبان میرانند آنچه را که هیچ کودک نارسیده آشنا به این زبان هم از آنان باور نمیدارد،تردید میکنند که تمام شاهنامه را فردوسی نسروده فقط قسمت تاریخی آن کار فردوسی است."