راوی شیرین مرگ مقالة

"اما جالب‌تر از همهاینکه دولت چین از میکل آنجلو آنتونیونی دعوت کرد تا بهچین سفر کرده و فیلم مستندی از آنجا تهیه کند. »البته بگذریم از این‌که در خود ایتالیا هم کسی ازاین مستند آن‌چنان‌که بایدوشاید چیزی سر در نیاورد؛آنتونیونی در سکانس‌هایطولانی رودخانه تسه کیانگ را نشان می‌داد و کشتیها و بارکش‌های شناور برروی آن را،و بی‌نهایت چهره‌ها را،به خصوص در مزارع و کمون‌های دهقانی؛و تو گویی ارواح جنبنده‌ای بیش نیستند مقهور گذر زمان و این خود آنتونیونیبود،او که گذر زمان را به تصویر می‌کشید و فضاهای خالی را در بطن آن،خلاءرا و اضطراب ناشی از گذر زمان را که وجود آدمی را از درون می‌تراشید و او رادر انتظار رویدادی نامعلوم نگه می‌دارد. همچون غالب فیلم‌سازانبزرگ،با زمینه‌های اصلی و مهم اندیشه آشنایی داشت،نویسندگی،درام‌نویسی وفیلمنامه‌نویسی مراحل آغازین کار او به عنوان کارگردان بود و زمینه و بستری به شمارمی‌رفت که وی را با سینماگران مهم سوئد،مثل شوبرگ و مولاندر آشنا ساخت."