وفای اصحاب - مجلة فرهنگ کوثر مقالة

"شبانگاه، امام همه یاران را بخواند و در میان ایشان بایستاد و بر خدای سبحانه ثنا گفت و بر رسول درود فرستاد، آنگاه فرمود: «فانی لااعلم اصحابااوفی و لا خیرامن اصحابی ... خدای سبحانه به جای من، همگان را پاداش نیکو دهاد و براستی که از این گروه روزی گمان همی برم و همه شما را جواز همی‌دهم. لاوالله!هرگز چنین کاری نکنیم و البته این عار نخریم و در خدمت رکاب تو، جان و مال خویش ببازیم و برآنچه خدای سبحانه نخواهد، رضا دهیم. تا نیزه خویش در سینه‌های ایشان فرو نکنیم و تا قائمه شمشیر بر دست داریم، شمشیر زنیم و اگر با من سلیحی بر حرب این گروه نباشد که بدان جنگ جویم، سنگ بدیشان در اندازم و تو را وانگذارم، تا خدای تعالی باز داند که در حق تو غیبت رسول را پاس داشتیم."