ماه و خنجر! - مجلة فرهنگ کوثر مقالة

"از این نامهای مقدس که بر بلندای تاریخ، خورشید گونه می‌درخشند و پهنه‌اندیشه‌ها و دلها را نور می‌افشانند، یکی هم موسای فرو خورنده خشم است! امام موسی بن جعفر(ع) بر دروازه زمان ایستاده بود. آن بزرگ، رود هماره روان و زلال تشیع را تا دورترین مرزهای زمان گسترش می‌دهد،و هنگامی که دربندی گران، ماه بر نور لبان مترنم به یاد خدایش بوسه می‌زند، وهنگامی که پلیدان، حتی از نیایش او در انزوا، بیم دارند و شعاع تابناک شخصیتش‌را برای تداوم خودکامگی‌ها و ستم‌گستریها مانع می‌دانند، از پس آن همه تحمل سختی،زهری را در اندرون خرما به امام(ع) می‌خورانند و آن غریب، در پی سه روز تحمل‌درد و اندوه و در میانه انبوه نیایش خویش، به عرش می‌رود!"