لحظه های انتظار الأدب والفن

"لحظه‌های انتظار مرتضی عبدالوهابی مکه چون همیشه است. محمد در جمع یاران خویش است. ناگاه فرشته‌وحی نازل می‌شود و پیام خدا را به محمد ابلاغ می‌کند. غار حراء مونس تنهایی پیامبر است. روزی علی شتابان از کوه‌پایین می‌آید و به نزد خدیجه می‌شتابد. در آخرین شب میقات هنگام افطار، فرشته‌خداوند فرود می‌آید و مائده‌ای بهشتی تقدیم پیامبر می‌کند. محمد افطار می‌کند وبرای عبادت بر می‌خیزد. پیامبر رهسپار می‌شود و نور فاطمه شکل می‌گیرد. دل خدیجه شکسته و چشمانش بارانی است. زنی که پیش روی‌خدیجه است نوزاد را در بر می‌گیرد و در پارچه‌ای سپیدتر از شیرو خوشبوتر از مشک می‌پیچد. آن گاه به خدیجه اشاره می‌کند ومی‌گوید: این دختر را بگیر که طاهره مطهره و پاکیزه است. خداوند دراو و فرزندانش خیر و برکت فراوان قرار داده است. پیامبر لبخندی می‌زند و فرزند دلبندش‌را می‌بوسد، آن گاه می‌فرماید: او را فاطمه نام نهادم تا همه دریابند از همه بدیها برکناراست."