شکم چرانها و چاقها بخوانند، اما دلخور نشوند! أخبار وتقارير

"اما در این آزمایش موشهای که به غذای‌ کمتری دسترسی داشتند همچنان به تولید لپتین‌ در بافت چربی خود ادامه دادند. این موشها که انتظار داشتند مواد غذایی‌ نامحدود باشد میزان لپتین را در بافت چربی‌ خود کاهش می‌دادند تا حداکثر ذخیره بافت‌ چربی را تولید کنند. هرچند افراد چاق و فربهی که خواننده این‌ مقاله هستند خوششان نمی‌آید با موشهای‌ شکم‌چران گروه اول خود را شبیه ببینند،اما اشخاص چاق به‌ ندرت دچار جهش ژنی‌ مربوط به‌ هورمون لپتین‌ می‌شوند واقعیت این است که فرآیند زیست‌شناسی‌ تحریک اشتها مفهومی در راستای تکامل دارد. اگر همین قانون تکاملی مؤثر در بقای‌ حیوانات را در مورد کشورهای مرفه و سرشار از غذا به کار بندیم در می‌یابیم که چرا در فصل‌ پاییز گذشته این همه افراد چاق به کلینیک‌های‌ چاقی مراجعه کردند و از درمان با هورمون‌ لپتین نتیجه‌های یکسان به دست نیاوردند و آن‌ معجزه‌ای که از لپتین انتظار می‌رفت تحقق نیافت."