خلاصة:
در این مقاله سعی شده به اختصار به بررسی میزان پذیرش اجتماعی آموزش فراگیر پرداخته شود.در هر اجتماع سازمانها و نهادهای مختلفی وجود دارد که باید بهطور جداگانه به بررسی میزان پذیرش آموزش فراگیر در هرکدام از آنها پرداخت.در این مقاله به بعضی از این سازمانها و نهادها اشاره میشود. همچنین فراگیرسازی در اجتماع مورد بررسی قرار میگیرد.کودکانی را که به علت آسیبدیدگی،پیشینه نژادی،زبان،فقر و مانند آن متفاوت اداره میشوند، اغلب در جامعه محلی و اجتماعی حذف میکنند،یا به حاشیه میرانند.فراگرفتن آنان به معنای تغییر نگرش و عملکرد افراد،سازمانها و مؤسسهها به نحوی است که به شکل کامل و معادل بتوانند در زندگی، جامعهی محلی و فرهنگ خود مشارکت کنند و در آنها سهیم شوند.
جامعهی فراگیر،جامعهای است که در آن تفاوت مورد توجه واقع میشود و ارزشمند است؛جایی است که در آن با تبعیض و پیشداوری در اصول و اعمال به طور فعال مبارزه میشود.برای رسیدن به چنین هدفهایی لازم است آمادهسازیهایی در مدرسه صورت گیرد تا بتوان از نقش هرکدام از اعضای فعال در اجرای این کار اطمینان حاصل کرد.
مدیر مدرسه زمانی میتواند در اجرای نظام آموزش فراگیر موفق باشد که از ویژگیهایی چون: رهبری،همکاری،مشخص کردن وظایف و مسئولیت- ها،ایجاد هماهنگی بین خدمت مختلف،مشارکت با والدین،ایجاد حق انتخاب در برنامهها و درکی واقع بینانه از جامعه و زندگی اجتماعی برخوردار باشد؛ سایر افراد در سازمانهای مختلف نیز به همین نحو میتوانند به هدف موردنظر برسند.
ملخص الجهاز:
"از یکسو نظام آموزشی برای آن ایجاد شده است که بتواند تواناییهای افراد جامعه را گسترش دهد تا این افراد بتوانند از امکانات موجود در جامعه استفاده کنند از سوی دیگر افرادی را که دارای تواناییهای محدودتری هستند،از قرار گرفتن در چنین نظامی محروم میکنیم.
در واقع باید پیشرفت به سوی فراگیر شدن یا سیاستهای مراکز آمزوشی یا نظام آموزشی به صورت یکپارچه عمل کنند،همچنین منابع مالی نباید صرف روش- هایی شوند که تأثیری بر پیشرفت کلی ندارند، مشکلاتی نیز در زمینه عدم حمایت از تمامی گروههای طرد شده وجود دارد،در واقع در بعضی از سیاستها، فقط به گروههای معینی توجه میشود،مانند توجه ویژه به کودکانی دارای ناتوانیهای خاص یا روی گروههای اقلیت(فاین،0002).
نکته حائز اهمیت دیگر آن است که نباید این تصور در میان معلمان ایجاد شود که در صورت اجرای برنامه آموزش فراگیر مسئولیت آنها سنگینتر میشود و سطح انتظارهای سایرین از آنها بالاتر رود(تعلیم و تربیت استثنایی،شماره 81 و 91).
پیشنهادها: راهکارها و پیشنهادهایی که ارائه میشود،برای اصلاح نگرش جامعه نسبت به افراد دارای نیازهای ویژه و در نتیجه پذیرفتن آموزش فراگیر میباشد: *افزایش سطح آگاهی افراد جامعه نسبت به ویژگی ها،توانمندیها و محدودیتهای افراد دارای نیازهای ویژه در نتیجه پذیرفتن آموزش فراگیر از سوی افراد جامعه *استفاده از سخنرانیهاو مجامع عمومی از جمله مساجد و فرهنگسراها برای معرفی جایگاه واقعی این افراد در جامعه و همچنین معرفی و اطلاعرسانی در مورد آموزش فراگیر *اختصاص بخشی از برنامههای آموزش خانواده مدارس عادی به شناخت افراد *آموزش والدین بهویژه مادران کودکان دارای نیازهای ویژه که شامل فراگیر میباشد *ارتقای آموزش و پرورش کارکنان که باید به عنوان بخشی از برنامهی روزانهی معلمان و متخصصان پشتیبانیکننده فراهم آید."