خلاصة:
مسائل و مشکلات مربوط به آزمونسازی در نظام آموزشی ایران میبایستی حل و فصل شوند.یکی از این مسائل،«تهیه،تدوین،و رواسازی آزمون ورودی سراسری رشتهء کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی»میباشد.پایایی،روایی،و کارآیی بیبهره نیست. در حالیکه این آزمون بیش از حد طولانی و تعداد سؤالات آن بیش از حد تحقیق،تلاشی به عمل آمد تا یک آزمون جامع شامل 30 گزینه مفهومی تهیه شود و معلوم گردد که آیا این آزمون با آزمون معیار که طبق نظر متخصصین حیطهء آزمونسازی دچار معایب عدیدهای میباشد همبستگی آماری معنیداری دارد یا خیر.نتایج مرحلهء رواسازی این آزمون جدید نشان داد که ضرایب پایایی و روایی آن به ترتیب برابر با 35%و 95%بودند. این امر نشان میدهد که آزمون جدید را به دلیل پایین بودن ضریب پایایی آن(35%) نمیتوان به جای آزمون معیار کنونی بکار برد.ولی با بکارگیری پیشنهاداتی که در قسمت پایانی این تحقیق ارائه گردیده است زمینهء انجام تحقیقاتی دیگری جهت حل و فصل مشکل فراهم گردیده است.یادگیری واژگان در بین دانشآموزان ایرانی اعم از فارسیزبان و ارمنی زبان آنچنان رایج نیست تفاوت معنیداری بین فارسیزبانان و ارمنیزبانان در زمینه وجود دارد.مضافا اینکه نتایج تحلیل آماری نشان داد که بین سطح دانش زبانی دانشآموزان و استفاده آنان از راهبردهای یادگیری واژگان رابطه معنیداری وجود ندارد.
ملخص الجهاز:
حافظ در دیگر بیتها نیز«خیال»را نیز در همین معنا به کار گرفته است،از آن جمله: من گدا و تمنای وصل او؟هیهات/ مگر به خواب ببینم خیال منظر دوست (غزل /16ب 4) میرفت خیال تو ز چشم من و می گفت:/ هیهات از این گوشه که معمور نمانده است (غزل /83ب 3) خیال روی تو چون بگذرد به گلشن چشم/ دل از پی نظر آید به سوی روزن چشم (غزل /933ب 1) به پیش آینهء دل هر آنچه میدارم/ به جز جمالت نمینماید باز (غزل /162ب 4) چندگانگی معنایی و به تعبیری،چند معناپذیری،چند معناانگیزی و پریشنان ظاهری شعر حافظ،تأویلگرایی شعر او را هرچه بیشتر بایسته میکند و ما را از شرح و تفسیر و توضیح یک سونگرانهی صرف دور میکند.
درک عمیق این حقیقت،که ما از طریق شعر حافظ شکفته میشویم تا شعر حافظ هم از شکفتگی ما شکفته شود،راز عظمت و ارزش ارجمند هنر حافظ است» از اینرو،تأویل شعر حافظ،در وهلهی نخست،تأویلی از ذهن ما به خود ما به دست میدهد و در وهلهی دوم به ما فهم و دریافتی از شعر او به دست میدهد،چرا که بیشتر غزلهای حافظ دارای دو ساحت معنایی رویین و زیرین یا ظاهری و باطنی است،و اگر قرار باشد تنها یک ساحت معنایی را در شرح و تفسیر آشکار کنیم،در حقیقت یک سونگرانه تأویلی از ذهن خود به دست دادهایم و ر این صورت بازتاب ذهن ما که در اثر تأویل شعر حافظ نمود مییابد ناقص خواهد بود و این جفایی است هم به شعر حافظ و هم به خود.