ملخص الجهاز:
"مثل ایام برمکیها8 آشنائی گوته با ادبیات ایران ممکن است از کتبی که مستشرقین آن عصر مثل اوزله9و جونس انگلیسی،10 فریدریش روککرت11آلمانی مترجم رستم و سهراب،و هامر پورگشتال12آلمانی مترجم حافظ و- سیلوستر دوساسی13فرانسوی نویسنده تاریخ ادبیات ایران بوده باشد بر طبق آنچه خود گوته مینویسد ضمیمه مذکور مقدمهای برای دیوان بزرگتری بوده است ولی بدبختانه مرگ باو فرصتی نداده و در سال- 1832 زندگانی را بدرود گفته است.
ما نصیحت بجای خود کردیم روزگاری درین بسر بردیم گر نیاید بگوش رغبت کس بر رسولان پیام باشد و بس گویند که چون گوته با مرگ دستبگریبان بود.
آخرین سخنی که از دهان او بیرون آمده است چنین بود: عشق یعنی....
(1)- Johan Wolfgang Goethe (2)- Faust (3)- Voila un homme (4)-گوته اشتباها"هیگار"گفته و چنین( Hegire )نوشته است (5)- Heinrich Heine (6)-این کلمه را گوته تفکیر Tefkir نوشته و قطعا مطابقه ترجمه آلمانی که از آن میکند تفکر مقصودش بوده."