ملخص الجهاز:
"در این بخش سوالهای زیر مطرح میشود:چه هنگام روشهای سنتی تنزیلی مناسب هستند،و چه هنگام باید با روشهای پیچیدهی ارزشیابی اختیارهای سرمایهگذاری تکمیل کردند؟ تجزیه و تحلیل جریانهای نقدی تنزیلی با وجود اختیارهای سرمایهگذاری مثالی ساده میتواند،ارزش اختیارهای سرمایهگذاری در داراییهای سرمایهای و ضرورت یک روش ارزشیابی پیشرفتهتر از روشهای سنتی جریانهای نقدی تنزیلی (DCF) مثل،ارزش فعلی خالص (NPV) و نرخ بازده داخلی (IRR) 6را نشان دهد.
در کل،سایر اختیارهای سرمایهگذاریها پیچیدهتر از انتخاب بین سوخت نیروگاه برق، مورد مثال ما خواهد بود،زیرا روش بهینهی اعمال و ارزشیابی اختیار سرمایهگذاری همزمان بررسی و برای آن راهحل پیدا شود.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)(به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 3-برآوردهای قیمت نفت اختیار واگذاری 15 فرض کنید یک پروژه تولید پوشاک دارای ارزش فعلی خالص منفی است.
با بودن شرکت در کشور آمریکا و داشتن (به تصویر صفحه مراجعه شود) کارخانهای کوچک در مکزیک این اختیار برای شرکت وجود دارد تا رشد یافته(گسترش یابد)و تقاضای بالا را برای فرآوردههای الکترونیک در آمریکا،هرگاه چنین تقاضایی به وجود آمد،تأمین کند.
چنین اختیاری تنها زمانی اجرا میگردد که فرآوردههای تولیدی نخستین جای خود را در بازار یافته (بازارهای کشور آمریکا)و پروژه سرمایهگذاری دارای،ارزش فعلی خالص مثبت و بالا گردد.
نرخ تنزیل مناسب برای ارزشیابی پروژه سرمایهگذاری به طور«درونزا»26با«متغیر وضعیت»27(در این مورد قیمت نفت)که واقع میشود تغییر میکند.
همچنان که قیمت نفت افزایش مییابد،تغییر شیوه عملیات به سوخت نفت،احتمال بازده چنین سرمایهگذاری بسیار کم و نرخ تنزیل مناسب برای این بخش از اختیار انعطاف تکنولوژی افزایش مییابد."