ملخص الجهاز:
"در یکی از این نامهها(به تاریخ اول دسامبر 1950/10 آذر 1329)هنینگ از عدم همراهی مقامات وزارت فرهنگ در یک چنین اموری اظهار شگفتی میکند (ص 93)ولی چون در این مجموعه فقط پیشنویس پارهای از نامههای تقیزاده به هنینگ در دسترس بوده و از کل نامههایش عجالتا اطلاعی در دست نیست،نمیدانیم که آیا تقیزاده در پاسخ بدین نکته برای هنینگ توضیح داده است که کار ایران دیروز را با کار ایران امروز،به قیاس نگیرد یا خیر؟ با آنکه این مکاتبات از دیدگاه علمی به مباحثی چون زمان زندگی و به ویژه زمان مرگ مانی محدود است و نکاتی چند نیز در ارتباط با گاهشماری ایران باستان و البته مطالب مربوط به چگونگی پیشبرد مطالعات ایرانی دارد،ولی هر از گاه از حال و روز حاکم بر حوزههای تحقیقاتی و همچنین سیر تحولات روزگار در عرصهء سیاست نیز نکاتی به دست میدهد.
همانگونه که احتمالا خود متوجه شدهاید در اینجا دولت از طرف جراید و پارلمان تحت فشار است که به اقدامات (به تصویر صفحه مراجعه شود) تقیزاده و حسینقلی نواب حاد دست بزند که به محض اتخاذ دیگر نمیتوان برای لغو آنها کاری کرد و از آنجایی که چنین پیش آمده که دولت نسبتا ضعیف است و باید به سرنوشت خود در انتخابات[آتی]فکر کند احتمال دارد چنین احساس کند که باید ناگزیر به هیاهوی فزایندهء عمومی برای عمل قاطعانه تن در دهد.
»(صص 101-100)-ولی همانطور که قبلا اشاره شد به رغم این تحولات رشتهء ارتباط به گونهای که هنینگ از آن بیم داشت،آنچنان هم گسسته نشد و تلاشهای تقیزاده برای متقاعد کردن دولت دکتر مصدق به لزوم حمایت از طرح فرهنگ ریشهشناسی هنینگ بینتیجه نبود و تنها در مراحل بعدی برای مدت زمانی کوتاه مختل شد."