از یک نامه: مشق ریز . . . مقالة

"پس راه را قدری کج‌ کردیم و عازم این میدان موسوم به میدان شهر کهنه شدیم که در احاطهء ساختمان‌های انواع سبک‌های معماری از گوتیک تا باروک و رنسانس نشسته است،آن‌چنان متناسب و آمالی و زیبا،که به خواب و یادکور تئاتر می‌ماند(و اصلا یگانه بودن پراگ در اجتماع سبک‌های‌ متفاوت معماری در آن است)،همگی-بزنم به تخته-دست‌نخورده‌ و دایر،از پانصد سال پیش تا به امروز،و آمدم و سر راه از برابر ساختمان محل تولد آقای کافکا گذشتم که مجسمهء سر و کله‌اش بر نبش کوچه‌ای نصب شده،و با نگاهی عرض ارادتی به ایشان کردم، ولی به سبک مرحوم همینگ وی درگذر از برابر مجسمهء مارشال‌ «نه»در باغ لوکزامبورگ پاریس،سلام نظامی ندادم."