خلاصة:
؛جهانی شدن»،اصطلاحی پرکاربرد در این دو دهه بوده و به معنای تنگ شدن دامنهء حاکمیت دولتها و وابستگی فزایندهء ملتها به یکدیگر است.این پدیده هم فرصت میآفریند و هم خطرهایی به دنبال دارد.پس،به گونهیی سنجیده،باید از خطرهای آن کاست و از فرصتهایی که فراهم میآورد،بهره گرفت.برپایهء آمارهای رسمی کشور،سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص ملی،کمابیش 25 درصد است که 45 درصد آن،به دامپروری میرسد.بدینسان،نزدیک به 11 درصد از تولید ناخالص ملی از دامپروری است.گذشته از آن،دامپروری از سطح اشتغالزایی بالایی نیز برخوردار است.اگر بخواهیم به زیرگیهای دامپروری در کشور اشاره کنیم،باید بگوییم 7 تا 8 میلیون رأس گاو،70 تا 80 میلیون رأس گوسفند و بز در کشور هست.پرورش پرندگان در ایران،با 2/1 میلیون تن تولید سالانه،رتبهء نخست را در خاورمیانه دارد و در ردهء ششم در آسیا و ردهء هفدهم در جهان است و ارزآوری آن به یک میلیارد دلار سر میزند.چشمانداز گسترش این بخش،با بررسی روند تولید و مصرف سرانه در کشور و روند نرخ ارز در سایهء سیاست آزادسازی و تأثیر آن بر بهای گوشت مرغ،روشن ارزیابی میشود.در این پژوهش، به علت اهمیت صنعت دامپروری و جایگاه ویژهء آن در اشتغالزایی،درآمدزایی و ارزآوری،به بررسی اثر جهانی شدن در این زمینه میپردازیم.
ملخص الجهاز:
"(دانشور کاخکی و همکاران،4831)از دو دهه پیش به این سوی،اقتصاد جهانی در پی بیاعتبار شدن الگوهای اقتصاد دولتی و برنامهریزی متمرکز،دستخوش دگرگونیهای بسیار شده و بهرهگیری از عناصر اقتصادی بازار در سامانهء اقتصادی،مورد پذیرش بیشتر کشورهای رو به توسعه و کشورهای عضو بلوک شرق(پیشین)قرار گرفته است.
49 درصد بازرگانی جهانی در دست این 441 کشور است و برپایهء قانونها و روشهای حاکم بر کشورهای عضو،تعرفههای بازدارندهیی برای دادوستد با کشورهای غیر عضو پیشبینی شده است؛ به گونهیی که برای نمونه،اگر ایران بخواهد کالا به چین (بعنوان یکی از کشورهای عضو WTO )صادر کند،باید در سایهء تعرفههای بازدارنده،به گونهء میانگین،4 برابر کشورهای عضو هزینههای گمرکی بپردازد.
بنابراین،تنها راه شکستن محاصره و جلوگیری از آسیبهای بیشتر به اقتصاد ایران،پذیرفتن این واقعیت گریزناپذیر است که ایران دیر یا زود باید به سازمان بازرگانی جهانی بپیوندد و برای هموار شدن راه این پیوستن،اقتصاد کشور باید با آیینهای سازمان بازرگانی جهانی همخوان شود و زمینههای لازم برای بهرهبرداری هرچه بهتر از وضع تازه(پیوستن ایران به WTO )فراهم آید.
پیوستن ایران به سازمان بازرگانی جهانی در شرایط کنونی،به علت هماهنگ نبودن قیمت تمام شدهء فرآوردههای بخش پرورش پرندگان با نرخها در بازار جهانی،ورشکستگی بزرگترین صنعت کشور را در پی خواهد داشت.
اگر چنین شود،پیشبینی نگارنده این است که گرچه با پیوستن کشور به WTO صنعت دامپروری در کوتاهمدت با سختیهایی روبهرو میشود،ولی در میانمدت و درازمدت،دامپروری پیشرفته و شکوفایی خواهیم داشت و میتوانیم در بازارهای جهانی به جایگاهی شایسته دست یابیم."