ملخص الجهاز:
"در 1345 تهران، اولین شهری است که دارای طرح جامع میگردد و از آن طریق پاسخ صریح و روشنی به مسئله حومهنشینی و حاشیهنشینی داده میشود:طرح جامع همهء نقاط حاشیهای را در خارج از محدودههای قابل ساختوساز خود قرار میدهد.
وجود زمین با قیمتهای نسبتا قابل قبول(در رابطه با تهران)،حضور نیروی کار ارزان قیمت(که اغلب از طریق همیاری و همکاری اجتماعی نیز تأمین میگردد)و استفادهء مواد و مصالح ساختمانی با کیفیتی نازل،به مهاجرین این امکان را میدهد که مساکن و محیط مسکونی خویش را در حاشیههای نامرفه برپا سازند.
6 بنابر آمار 1365،حدود 79%از جمعیت این منطقهء شهری در یک شهر مجتمع گشتهاند(تهران)،19%در 46 مجموعه شهری بیش از 5000 نفر(که نامیده (به تصویر صفحه مراجعه شود) میشوند)میزیند و بقیه،یعنی 2%در 1745 روستا زندگی میکنند،به اعتباری دیگر هر روستا حدود 13 خانوار یا 65 نفر را در خود جای داده است.
در سال 1355،این مجموعه زیستی کاملا در ارتباط با کارخانههای اطراف خود (به تصویر صفحه مراجعه شود) قرار دارد و بدین ترتیب رابطهای کموبیش مستحکم با سازمان تولیدی کشور را برقرار میکرده است.
هرچند که این مجموعه زیستی مسائل اجتماعی-اقتصادی و محیطی متعددی را سبب شده باشد،از نقطهنظر مسئله مسکن و در مقیاس پایتخت،سهم عمدهای را در (به تصویر صفحه مراجعه شود) کاهش بحران برعهده گرفته و میگیرد.
این ارتباط غالب،دلیل جداییگزینی اجتماعی-فضائی است که (به تصویر صفحه مراجعه شود) مکانهای آموزشی موجود در بسیاری از موارد مکان مناسبی ندارند منظر اسلام-شهر را تحت سلطه داردو هیچ محور موازی با جادهء ساوه نتوانسته است تحقق یابد."