نقاشی: هایپررئالیسم؛ مجاز یا واقعیت؟ مقالة

"این سبک همچنان در تضاد شدیدی با فتورئالیسم معاصرش به‌سر می‌برد؛از آن‌رو که‌ فتورئالیسم جدید نسبت به اجتناب از سنت‌شکنی‌ها و وجوه‌ نامتعارف عکاسی امروزی اصرار دارد و به آن پای‌بند است. دنیس پترسون-نقاش هایپررئالیستی که موردنظر این‌ مقاله است-نقاشی امریکایی است که کارهای جدید رئالیستی‌اش به تازگی در موزه‌های بروکلی و ویتنی‌ به‌نمایش درآمد. او دربارهء روش کار،اهداف،دغدغه‌های ذهنی‌ای‌ که منجر به انتخاب موضوعاتش شده،احساسی که نسبت به‌ کارهایش دارد،کارهایی که به‌تازگی در دست گرفته و،در آخر، رابطهء بین عکاسی و نقاشی‌هایش و مرز بین مجاز و واقعیت‌ این‌طور بیان کرده است:به‌طور کلی روش کار من بر اساس‌ موضوع،ابعاد،زمینهء کار(اعم از بوم،برد... برا جلوگیری از دیده شدن مرز بین رنگ‌ها از روش لعاب‌کاری‌ استفاده می‌کنم که عبارت است از:لایه‌های زیادی از وارنیش‌ شفاف،که به‌دلیل استفاده از لایه‌های متعدد رنگ در کارهایم از آن بهره می‌برم. کار من درواقع این‌ است:فراواقعیت‌هایی را که زندگی روزمره‌مان را احاطه کرده، پیدا کنم و پس از برقراری ارتباط با آنها به آشکارسازی‌شان‌ بپردازم. اشباع رنگی،پرسپکتیو،فوکوس،عمق منظره، عرض فرم و نور از جمله اجزایی هستند که می‌توانند خواص‌ ممتاز و مشخص هر عکسی باشند،بدون این که اهمیت داشته‌ باشد چه کسی پشت دوربین است. در آخر-با نگاهی به تفکرات و نظریات آقا پترسون و متن ارائه‌شده در مقاله-باید دید:آیا توانسته‌ایم به این نوع‌ آثار از دید هنرمندان هایپررئالیست به‌عنوان هنری واقعی‌ و اصیل بنگریم،یا آنان را دروغین و فریبکار می‌دانیم؟ در کتاب«دانش‌نامهء زیبایی‌شناسی»آمده است:«بسیاری‌ از نقاشی‌ها از این جهت برای‌مان گیرا هستند که به ما امکان می‌دهند در آنها چیزهایی را ببینیم که از تماشای‌ مستقیم‌شان لذت می‌بریم."