خلاصة:
شیوع بیماری ایدز در سالهای اخیر از یکسو و فقدان قانونی خاص جهت جرمانگاری و مجازات رفتارهای انتقالدهنده آن سبب شده است تا در این راستا توسل به نهادهای کیفری موجود مورد توجه قرار گیرد. در ایران عناوینی چون انتقال بیماریهای آمیزشی، قتل عمد، شبهعمد و غیر عمد، شروع به قتل، وارد کردن ضرب و جرح عمدی و محاربه در خصوص مورد قابل اعمال به نظر میرسد، حال آنکه عناوینی چون تهدید علیه بهداشت عمومی چندان مناسب نخواهد بود. در حقوق کانادا نیز از میان عناوین متعددی چون شروع به قتل، تهاجم، مزاحمت عمومی؛ عنوان تقصیر کیفری، مناسبترین مورد جهت اعمال بر رفتارهای انتقال دهنده ایدز به شمار میآید.
Prevalence of AIDS in recent years on the one hand، and lack of a relevant rule for criminalization and punishment of behaviours transmitting it have required paying a attention to criminal institutions available. In Iran، certain labels such as transimission of STD، murder، quasi – intentional homicide، manslaughter، attempted murder، exerting intentional assault and battery، and infringement of public security، depending on the case seem applicable. However، such labels as threatening against public health do not seem appropriate.
In canadion law، among various labels of attempted murder، assault، public nuisance، etc. That of criminal negligence is cuounted a the most proper one for behaviours transmitting AIDS.
ملخص الجهاز:
"اما اگر متهم با علم از وضعیت ابتلا خود، بدون آنکه طرف مقابل مثلا همسر خود را از این امر مطلع نموده باشد اقدام به بر قراری رابطة جنسی با وی نماید، هرچند که قصد قتل وی را نیز نداشته باشد اما از آنجا که عمل مذکور نوعا کشنده به شمار میآید، فعل مزبور در صورت فوت مجنیعلیه مطابق بند ب مادة ٢٠٦ قتل عمد به شمار خواهد آمد.
صاحب جواهر در این مورد میفرماید:(12) «اگر شخصی در مقابل دیگری طعام مسمومی را قرار دهد که عادتا سم موجود در آن کشنده باشد و فرد، قصد قتل خورنده را داشته یا آنکه خوردن طعام سبب مرضی در خورنده شده و به واسطة آن فوت نماید، اگر خورنده ممیز و هر چند غیر بالغ، از وجود سم در طعام آگاه بوده باشد در این صورت بدون هیچگونه شک و تردیدی، فقها حکم به عدم جواز قصاص یا دیه برای تقدیم کننده طعام صادر نمودهاند علت چنین حکمی نیز این است که خورنده با علم به مسموم بودن طعام و سپس خوردن آن، خود مباشر قتل خود محسوب میگردد نه تقدیم کننده طعام و این عمل مثل آن است که کسی چاقویی را به دیگری بدهد تا وی خود را به قتل برساند که در این صورت فقط مباشر قاتل محسوب خواهد شد."