خلاصة:
در این مقاله،سعی بر این است که با طرح برخی از قواعد و ساختارهای علم صرف و بررسی آن در پارهای از آیات قرآن کریم،جایگاه و اهمیت این علم جهت افاده معنا و مقصود کلام الهی تبیین شود و توجه بیش از پیش مترجمان قرآن کریم به این امر،خواسته شود.مسألهای که متاسفانه در موارد متعددی مورد غفلت بسیاری از آنان قرار گرفته و نهایتا منجر به ارئه پارهای از ترجمههای به دور از دقت و توجه لازم شده اس.از همینرو در این مقاله،نقد و بررسی پارهای از ترجمههای معروف معاصر قرآن نیز در کنار طرح ساختارهای صرفی لحاظ شده و قضاوت در این امر بر عهده خواننده محترم نهاده شده است.
ملخص الجهاز:
"«ال عهد ذهنی»مانند این آیه قرآن کریم فقد نصره الله إذ أخرجه الذین کفروا ثانی اثنین إذ هما فی الغار إذ یقول لصاحبه لا تحزن إن الله معنا (توبه،04)که«ال»وارده بر«غار»دلالت بر غاری معهود میان گوینده و شنونده دارد که همان غار ثور در نزدیکی مکه میباشد(قرطبی،341/8؛بیضاوی،18/3)که مترجمانی مانند صفارزاده،سراج،فولادوند و مشکینی بدان اشاره داشتهاند ولی آیتی،پورجوادی،کاویانپور،گرمارودی،مجتبوی، مصباحزاده،معزی،مکارم شیرازی،الهی قمشهای و خرمشاهی تنها به ذکر کلمه«غار» بسنده کرده و پاینده نیز عبارت«آن غار»را معادل این کلمه قرار داده که هیچیک از آنان، اشارهای به آن معهود ذهنی ندارد.
در مورد آیه فوق و در تمام ترجمههای بررسی شده شاهد الفاظی مانند:«داناتر،بهتر و آگاهتر»یعنی به شکل تفضیل هستیم و تنها ترجمه صفارزاده ترجمهای متفاوت و نزدیک ارائه کرده است:«تنها خداوند میداند مسئولیت رسالت دین خویش را به عهده چه کسانی قرار دهد.
-صله موصل مانند آیه شریفه: إن الذین آمنوا و عملوا الصالحات إنا لا نضیع أجر من أحسن عملا (کهف،03)که فعلهای(آمنوا)و(عملوا)معنای مضارع میدهند، در صورتی که تمامی مترجمان این افعال را به شکل ماضی ترجمه کردهاند و یا آیه: إلا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصعوا بالحق و تواصعوا بالصبر (عصر،3)که تنها صفارزاده آن را به صورت مضارع ترجمه کرده است:«مگر کسانی که به خدای یگانه ایمان داشته باشند و یکدیگر را به راه حق[که راه قرآن است]و عمل به حق و نیز به صبر و استقامت در برابر ناملایمات راه و دشمنان دین تشویق و توصیه کنند."