خلاصة:
امروزه با توجه به درجه اهمیت و وسعت تاثیرگذاری منابع انسانی به عنوان ارزشمندترین سرمایه،عامل اصلی تولید و ایجادکننده مزیت رقابتی پایدار در سازمان،برنامهریزی جامع و منسجم برای توسعه منابع انسانی به موازات برنامهریزی استراتژیک سازمان ضروری است.با توجه به فاصله زیاد و شکاف عمیق موجود میان چشمانداز توسعه منابع انسانی در سازمانهای کشور در مقایسه با سرمایهگذاریهای قابل ملاحظه کشورهای توسعه یافته در حوزه منابع انسانی شایسته است که با تامل و توجه بیشتری به تهیه و تدوین،اجرای برنامههای راهبردی در حوزه مدیریت و توسعه منابع انسانی پرداخته شود.
این تحقیق به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی فرایند توسعه قابلیتهای منابع انسانی از طریق اعمال تغییرات مطلوب در نظام برنامهریزی،مدیریت منابع انسانی،ساختار فرهنگی و نظام آموزشی سازمانهای کشور پرداخته و با رویکردی کاربردی و تکیه بر سوابق مطالعاتی گذشته،با توجه به کاستیهای موجود در نظام مدیریت منابع انسانی کشور راهکارها و پیشنهاداتی در قالب موارد زیر ارائه دهد:
1.تبیین و ترویج نگرش توسعه محور به مقوله مدیریت منابع انسانی با توجه به جایگاه و اهمیت استراتژیک توسعه منابع انسانی و ضرورت اتخاذ استراتژیهای مناسب و به روز
برای ایجاد سازگاری و هماهنگی با استانداردهای قابل قبول بین المللی در حوزه مدیریت منابع انسانی،
2.تشریح و بررسی لزوم مدیریت حرفهای بر منابع انسانی و معرفی برخی از اصول و مبانی مربوط به مدیریت بر فرهیختگان و شایستگان در سازمانهای کنونی،
3.تعالی فرهنگ سازمانی و اطلاح و بهینهسازی نظام آموزش جهت تحقق اهداف مربوط به تعالی و بهبود سازمان.
ملخص الجهاز:
"از آنجایی که در شرایط فعلی،طرحهای توسعهای کشور بویژه در بخش توسعه میادین نفت و گاز،نیازمند جذب مقایر زیادی سرمایههای خارجی بوده و یکی از دغدغههای اصلی صنعت نفت کشور فراهم آوردن بسترهای لازم برای به گردش درآوردن سرمایههای بین المللی در پروژههای توسعهای مطابق با افق سند چشمانداز میباشد،لازم است در زمینه توسعه منابع انسانی بسترسازیهای متناسب با استانداردهای بین المللی شرکتهای معظم نفتی صورت پذیرد تا ورود سرمایهگذاریهای خارجی به اعتبار مدیران توانمند و نیروی انسانی کاردان،تسهیل و تسریع گردد.
نظر به خلاهای ایجاد شده در زمینه تربیت و جذب نیروی متخصص طی سالهای جنگ تحمیلی بویژه در بخش مربوط به اکتشاف و توسعه میادین نفت و گاز و با توجه به اینکه بخش پلیین دستی صنعت نفت کشور از مصادیق حاکمیتی به شمار آمده و همواره انتظار میرود اداره آن بر عهده وزارت نفت باشد،ضروری است راهکارهای مناسبی توسط شرکت ملی نفت و شرکتهای تابعه و سایر پیمانکاران نفتی برای سرمایهگذاری در حوزه منابع انسانی با امید به دستیابی به منافع فراوان،اندیشیده شود(6).
بنابراین انتظار میرود که مدیران ارشد صنعت نفت کشور اقدامات ذیل را در صدر برنامههای استراتژیک خود قرار دهند: -شناساتی ظرفیتها،حفظ منابع ارزشمند کارشناسی و مدیریتی موجود و پرورش نیروی انسانی مورد نیاز آینده صنعت نفت از طریق توجه ویژه به مقوله توسعه منابع انسانی، -توجه ویژه به ارزش مادی سرمایههای انسانی به عنوان ارزشمندترین دارایی نامشهود برای شرکتهای نفتی(بویژه در فرایند واگذاری شرکتهای نفتی مشمول خصوصیسازی)که توسعه و تعالی بیشتر منابع انسانی را بدنبال خواهد داشت، -بررسی و مطالعه استراتژیهای اتخاذ شده از سوی شرکتهای بین المللی پیشرو در صنعت نفت و گاز جهان و الگوبرداری از استانداردها و شاخصهایی که قابل انطباق با شرایط و امکانات فعلی صنعت نفت کشور میباشد."