"قرآن در آغاز وحی و در صدر اسلام تکیه بر حفظ داشت.
به قول دوست دانشمندم آقای واعظزاده در کشورهای عربی هنوز هم شیوخ قرائت قرآن سلسله سند خود را حفظ کرده‌اند.
حالا در قرن بیستم،پس از پانزده قرن رواج قرآن و با وجود میلیونها نسخه‌های چاپی قرآن و میلیونها نفوس زنده مسلمان،باز هم تکیه بر حافظه است و نقل شفاهی قرآن.
باری،این حقیقت است که قرآن را شفاهی می‌آموختند و خط هم ناقص بود.
اما این به هیچ‌وحه ایرادی نیست و خللی در حفظ و نگهداری آیات به همان صورت اولیه،وارد نکرده است.
آموزش شفاهی و حافظه قوی و ایمان محکم مردم،سد سدید و دژ محکم نگهبانی و حفظ قرائت درست قرآن بوده است.
خط با همه نقص و کوتاهی که داشته فقط یار و یاور حافظه بوده است و بس.
عده‌ای هم بودند که پیش از اسلام آوردن آیات قرآن را حفظ بودند و بر اثر آن ایمان آوردند."
(
, 
, 
)
