روان و امکان انرژی های خطی (طراحی در گستره ی هنرهای تجسمی - 5) مقالة

"حال اولین پرسش این‌ است،چنین توانی از خطها،در کل بر چه بینشی استوار است؟چرا می‌توان خط را به‌عنوان مؤلفه طراحی به حساب آورد؟ چرا خط از میان دیگر عناصر تجسمی خود را شاخص‌تر از همه،در کار طراحی نشان می‌دهد؟و مهم‌تر از آن،منشأ روانی‌ خطها کجاست؟چرا می‌توان خط را با جوهره فکری طراح همسو دید؟ علت و ضرورت به وجود آمدن ژانر طراحی از بطن تجربه‌های نقاشی به شکل امروزی‌اش،ما را در درک مؤلفه‌های این رشته‌ یاری می‌رساند. ) این‌چنین است که بداهگی راحت‌ترین منش بیانی خود را در طیف خطهای آزاد باز می‌یابد،و وقتی از روان خطها به‌ عنوان دیگر مؤلفه اصلی طراحی یاد می‌کنیم،منظورمان‌ خطهایی است که با کنش بداهه انجام گرفته است؛یعنی‌ ذات بداهه‌نگاری در آن حس شود،و این همه بدین معنی‌ نیست که ترسیم آن الزاما با رفتار یا منش تند و تیز اکسپرسو همراه شود. سؤالی که در اینجا به ذهن خطور می‌کند این است:آیا ضرورتی برای این شتاب و عجله در پیگیری چنین ماهیتی‌ بی‌شکل وجود دارد که بخواهیم با آن همسو شویم؟در پاسخ‌ شاد بتوان گفت:طراحی ضرورت بیان همین لحظه‌های‌ بی‌زمان است،یا خود به دلیل همین زمان‌های کوتاه و بداهه‌ شکل گرفته است. برای بیان این‌ جابجایی مدام نه تنها طراحی یک ضرورت تجسمی است، بلکه دلیل آن است،به عبارتی این ذهن فرو پاشیده است که‌ طراح می‌کوشد به آن تجسم بخشد یا با آن همراه شود. در تمرین بی‌رویه‌ کلاس‌های طراحی می‌کوشند با اتفاق‌های حاصله پیش روند،در حالی‌که در این روش فراموش می‌شود این حادثه‌ها می‌بایست از بن‌مایه به اساس فکری خاصی گره خورده باشد،در غیر این‌صورت هنرجو مدام عناصر کیفی را در سطح جابجا می‌کند،و دلیل این جابجایی برای خودش روشن نیست."