چکامه خاکستری (یادداشتی بر نمایشگاه طلیعه کامران در گالری هفت ثمر) مقدمة ومراجعة

"رنگ‌های‌ سیاه و خاکستری و سفید در بیشتر دوره‌های کاری نقاش دیده می‌شوند و رنگ‌های دیگری‌ مثل زرد و قرمز و آبی به این مجموعه اضافه می‌گردند. طلیعه کامران شاید پیگیرترین نقاشی است که با موضوع زن نقاشی می‌کند. او نقاشی است که نزدیک به راه‌های بصری‌ تعدادی از هنرمندان پاپ نظیر پیتر فیلیپس‌1شکل ساختاری آثارش را سامان می‌دهد،اما در محتوا از فضایی شاعرانه پیروی می‌کند. این فضای شاعرانه در ساختار،اما هندسی و تقطیع‌ شده باقی می‌ماند و کمتر به سمت بیانگری لجام‌گسیخته با ابزار،گرایش پیدا می‌کند. ویژگی‌ منحصر به فرد آثار کامران از همینجاست که شکل پیدا می‌کنند. ویژگی مهم نقاشی‌های اخیر طلیعه کامران،برخلاف بیشتر و شاید تمامی هم‌نسلانش، چمدپارگی موضوعات و گاهی چندصدایی بودن آنهاست،تا جایی که فضای این آثار را از مدرنیسمی منسجم فراتر می‌برد. وجه دیگر این نمایشگاه،طراحی‌های کامران است که از پشتوانه و استمرار وی حکایت‌ می‌کند. لهجه آثار او،در نقاشی معاصر ایران،لهجه‌ای منحصر به فرد است،اما به آثارش کمتر توجه شده است."