ملخص الجهاز:
"@تکملهای بر همایش همسازان تفکیک حکمت متعالیه از فلسفه ملاصدرا عجیبترین نکته همایش بود؛به عبارت دیگر شرکتکنندگان در این همایش،هرگاه میخواستند صدر المتالهین را مورد اشاره قرار دهند از حکمت صدرایی نام میبردند و هرگاه در صدد تبیین کلی این حکمت با توجه به ملاصدرا و حکیمان معاصر بودند،از حکمت متعالیه نام میبردند و بدین ترتیب زمینهگذار از صدرا را فراهم آوردند؛گذاری که البته با نقدهای جدیای نیز روبهرو است؛چه منتقدان سیاست صدرایی(نظیر داوود فیرحی در دانشگاه تهران و سید صادق حقیقت در دانشگاه مفید)مجالی برای طرح آرای نقادانه خود نداشتند و تمام مقالهها و سخنرانیها در جهت اثبات و امکان سیاست متعالیه طرحریزی شده بود.
حالا اگر بخواهیم بحث کنیم که این مسائل بهداشتی پاسخگوی ما هستند یا نه،آیا سودمند واقع خواهد شد؟شما بگویید،اگر کسی از درد معده یا کلیه در عذاب باشد،آیا برای درمان مثلا به کتاب«قانون»ابن سینا مراجعه میکند یا نزد پزشک رفته و عکسبرداری و جراحی میکند؟کدام بهتر است و کدام برای زندگی امروز مناسبتر به نظر میرسد؟ در فلسفه ما هم وضع همین است.
مگر ما سیاست را خارج از الهیات میگیریم؟یعنی سیاست ما از مسائل دینی ما جداست که نتوانیم در مباحث الهیات از آن گفتوگو کنیم؟و بر فرض که ملاصدرا این گونه گفته باشد،آیا فلسفه متعالیه و دستگاه فلسفی متعالیه دارای این ظرفیت و توان نیست که در حوزه سیاسی نیز با ما سخن بگوید و ظرفیتهایش را آشکار کند؟ملاصدرا مباحث سیاسی خود را نیز با رویکرد الهیاتی مطرح کرده اما با این همه در صدد تأسیس دانش سیاسی و حتی فلسفه سیاسی نبوده است."