ملخص الجهاز:
"در هر حال؛نفوذ اندیشههای زمینی در نسوج باورهای آسمانی،نشان از نوعی تمایل به انسانگرایی نزد مردم آن زمان داشت که این اندیشه در تراژدیهای واقعگرایانه«اوریپید» که حوادث،درگیریها و فجایع در آنها منشأ طبیعی انسانیتری دارند نیز کاملا مشهود است؛ به نحوی که در تراژدیهای«اورپید»نزاع با تقدیر به تدریج جای خود را به شرح حالات و روحیات شخصیتهای انسانی میسپارد و به قول ویل دورانت،تراژدیهای او از لحاظ تأثیر تراژدیک،پرقدرتتر میشود.
در آثار دیگر اوریپید نیز گونهای از واقعگرایی جلوه میکند که زمینه را برای گسترش هرچه بیشتر اندیشههای زمینی و انسانی و بروز رویدادهای خانوادگی و روزمره در فضایی اساطیری و در نتیجه آمیزش عناصر کمدی و تراژدی برگرفته از روزمرگی زندگی فراهم آورده است.
ت. ستیس،فلسفه هگل،ترجمه حمید عنایت، صص 671 و 673 (10)-تاریخ تمدن،ج 2،ص 450 (11)-همان،ج 7،ص 92 (12)-«تئاتر بدون تماشاگر میمیرد»،تئودور سی هاتلن، ترجمه هایده حائری،مجله روزگار وصل،شماره هفتم (13)-تطور اصول و مفاهیم در نمایش کلاسیک،ص 18 (14)-خسرو شهریاری،کتاب نمایش،ج 1،ص 325 (15)-فرهاد ناظرزاده کرمانی،تئاتر پیشتاز،تجربهگر و عبثنما،ص 238 نفوذ اندیشههای زمینی در نسوج باورهای آسمانی،نشان از نوعی تمایل به انسانگرایی نزد مردم آن زمان داشت که این اندیشه در تراژدیهای واقعگرایانه «اوریپید»که حوادث،درگیریها و فجایع در آنها منشا طبیعی انسانیتری دارند، نیز کاملا مشهود است؛به نحوی که در تراژدیهای«اوریپید»نزاع با تقدیر به تدریج جای خود را به شرح حالات و روحیات شخصیتهای انسانی میسپارد و به قول ویل دورانت،تراژدیهای او از لحاظ تاثیر تراژیک،پرقدرتتر میشود."