وقتی فیلسوفان می خندند مقالة

"پاسخ‌ فرد بدبین،از آن رو متناقض است که به طور ضمنی دلالت دارد بر اینکه می‌تواند عالمی بهتر از همه عوالم ممکن وجود داشته باشد؛امری که‌ غیر ممکن است زیرا اگر شخص بدبین هراس‌ دارد که این عالم،بهترین همه عوالم ممکن‌ است،آنگاه تصور می‌کند و ترجیح می‌دهد که‌ عالم«الف»بهتر از بهترین همه عوالم ممکن‌ است. حال سؤال این است که وقتی‌ شخصی جمله‌ای را خنده‌آور می‌یابد،در واقع‌ چه چیزی را حس کرده است؟درست است؛ من در جمله‌ای که پدرم گفته بود-جمله‌ای‌ که البته به نظرم ابلهانه بود-تناقضی احساس‌ می‌کردم اما طنزی در آن نمی‌دیدم. اما هرچی بیشتر فکر کرد به سؤال‌ به دردبخوری نرسید و دچار این واهمه شد که‌ فرشته با زرنگی پاسخی به سؤال او بدهد که برای‌ او کاملا بی‌فایده باشد. وقتی آن مرد بازگشت،استاد فلسفه به او گفت که او و سایر اساتید بیشترین‌ تلاش ذهنی خود را انجام داده‌اند و در نهایت به‌ پرسشی رسیده‌اند که می‌تواند بهترین سؤال‌ باشد."