انسان، انتخاب، تنهایی (مبانی اخلاق از منظر فلسفه های اگزیستانس) مقالة

"اما این بسی جای‌ تردید دارد که آیا می‌توان گفت‌ چیزی در فلسفه به‌طور مستقیم‌ تاثیرگذار بوده است که باید آن را علم اخلاق اگزیستانسیالیستی‌ قلمداد کرد؟21»؛چرا که از نظر وی عناصر دقت،عینیت باوری و سعی در بیان حقیقت که از لوازم‌ اساسی فلسفه‌اند،دقیقا همان‌های‌ هستند که فلسفه‌های اگزیستانس‌ باتوجه به اصول خود عهد کرده‌اند دور بریزند. مگر نه‌ اینکه اگر رفتار آدمیان را بررسی کنیم-بدون آنکه‌ در مقام توصیه به آنها باشیم-خواهیم دید که در واقع هرکسی کار خودش را می‌کند و توجهی به‌ کسی ندارد؟یا افرادی را می‌بینیم که به نحوی‌ عمل غیراخلاقی خود را توجیه می‌کنند و بر آن‌ جامه‌ای اخلاقی می‌پوشانند،حال آنکه،صرفا به دنبال مطامع شخصی خویش هستند. 3-ویژگی مثبت دیگری که به نظر نگارنده‌ بر این موضع اخلاقی مترتب است،این است که‌ عمل اخلاقی،اگر با آگاهی و انتخابی اصیل صورت‌ بگیرد،ارزش بیشتری دارد تا اینکه از سر عادت و بدون آگاهی باشد و زمینه چنین انتخابی در فضای‌ اگزیستانسیالیستی و اخلاق موقعیت بیشتر فراهم‌ است. برای مثال،عمل کسی را که فقط به قواعد کلی‌ معتقد است و خیلی راحت با راستگویی‌اش،جان‌ انسانی را به خطر می‌اندازد و وجدانش نیز راحت‌ است که طبق دستور اخلاقی عمل کرده است،با انسان دیگری که عمل درست خود را با آگاهی و با توجه و دقت در این موقعیت خاص،در دروغ گفتن‌ می‌بیند،مقایسه کنید."