خلاصة:
رواج پدیده نوظهوری که تویتر نام دارد، موجب در گرفتن بحثهای جدی در میان صاحبنظران آمریکایی درباره فواید و مضرات این پدیده شده است. نویسنده این مقاله که از همان ابتدای پیدایش تویتر با آن مخالف بوده است، ضمن نقد دیدگاههای مدافعان آن، زیانهای فرهنگی و اجتماعی بزرگی را که از ناحیه دامن زدن به استفاده از تویتر متوجه جامعه آمریکا میشود، بر میشمارد. ذکر این توضیح بیمناسبت نیست که در زبان انگلیسی، واژه«تویتر» به معنای جیک جیک پرندگان است. در این سایت، افراد با حد اکثر صد و چهل کاراکتر به بیان نظرات و احساسات خود پیرامون موضوعات مختلف می پردازند.
ملخص الجهاز:
"آیا خیلی طول میکشد تا تمام کشور در یک لانه سیلیکونی پوشیده از فضولات غول پیکر، جیک جیک کردن سر بدهد؟ و ما از این وضعیت چه اندازه باید هراس داشته باشیم؟ اما تویتر ما را در معرض تقدس بخشیدن به آن جنبههایی از فرهنگ آمریکایی قرار داده است که در سالهای اخیر همگان با آنها آشنا شده اند: نیازمندی نوجوانان به مورد توجه قرار گرفتن، اعتیاد به داشتن تماس پیوسته با رسانهها، توجه پرندهوار با چرخشهای متراکم و ملالت بار.
» و این «هماهنگی عجیب و اعجاب آور» که تویتر آن را امکانپذیر میسازد، به چه چیزی شباهت دارد؟ تامپسون در اشاره به یک نمونه از این قدرت «اشتراکی» بودن تویتر، ماجرای زمانی را نقل میکند که او با یکی از دوستانش قرار ناهار میگذارد و متوجه میشود که حتی قبل از نشستن پشت میز رستوران، او از خواندن تویترفید دوستش میدانسته که او از اتفاقات هفته قبل مضطرب شده و در یک بوران برف بهاری نادر گیر افتاده بوده و به نان حلقهای شور اعتیاد پیدا کرده است!
اما خب که چه؟ آیا این باعث میشود که تویتر به ژورنالیسم تبدیل شود؟ مگر زمانی که مردم از طریق تلفن شروع کردند به بازگویی روایتهای خود برای سردبیران مطبوعات، آیا ما صحبتی از «ژورنالیسم AT&T» به میان آوردیم؟ تازه، تصور کنید اگر تلفنها به شما اجازه میدادند که فقط هشت ثانیه صحبت کنید و بعد قطع میشدند، چه وضعی پیش میآمد."