درآمدی بر موقعیت حاشیه نشین های فرودست مقالة

"اما قشر حاشیه‌ای این طبقه شامل کسانی است که در سازوکار تقسیم اجتماعی کار قرار ندارند و در نتیجه از شان و جایگاهی در جامعه برخوردار نیستند مانند ولگردان، بینوایان،اراذل،و اوباش،گدایان و... در نهایت قشر بیرونی‌ این طبقه را عیاران و نهضت مردان تشکیل می‌دهد که‌ البته خاستگاه واقعی آن در قشر اصلی طبقه‌ی فرودست‌ قرار دارد که در تاریخ ایران،به عنوان گروه اجتماعی، بیرون از سازوکار اجتماعی کار،نقش مقابله با طبقه‌ی‌ فرادست را جهت ایجاد تغییر در ساختار طبقاتی جامعه‌ به نفع طبقه‌ی فرودست به عهده می‌گیرد که نمونه‌ی‌ آشکار آن در تاریخ ایران،ستارخان است. در واقع قشر حاشیه‌ای فرودست که به علل گوناگون، در سازوکار تقسیم اجتماعی کار جایگاه و شان مقبولی ندارد دچار احساس حقارت و ذلت است این احساس منجر به‌ عکس العمل‌های متفاوتی می‌تواند بشود،از جمله گریز از اجتماع‌ و مدنیت،نفرت و کینه از اجتماع یا تسلیم و سرسپردگی و بندگی در برابر صاحبان منزلت اجتماعی و بخصوص طبقه‌بندی‌ فرادست. به این ترتیب ضور در این گروه‌ها مانند کاتالیزور و میان‌بری عمل می‌کند که منجر به مهاجرت‌ طبقاتی از حاشیه‌ی طبقه‌ی فرودست به حاشیه طبقه‌ی‌ فرادست می‌شود به این جهت شان و منزلی کاذب به همراه‌ می‌آورد و نیز قدرت و ثروتی ناشی از قرار گرفتن در حاشیه‌ی‌ هسته‌ی مرکزی قدرت و ثروت برای برخی افراد از این‌ حاشیه‌نشین‌های محروم و خارج از سازوکار تقسیم اجتماعی‌ کار ایجاد می‌کند."