به هوای وصل یاران الأدب والفن

"*** زیر نقاب ماه فرناز(فرزانه)سالمی،تهران من از شب می‌نویسم ذره‌های ماه ناچیز است‌ بدل‌کاری شده آهسته‌تر گوش زمین تیز است‌ یکی پنهان شده زیر نقاب ماه می‌بینی؟ آهای این‌جا کسی با یاد تو از عشق لبریز است‌ فرو می‌ریزد این ته‌مانده‌ی امید را پاییز که بعد از هر بهار سرخوشی اندوه پاییز است‌ تمام روزهایم را نمی‌آیی رقم می‌زد و این شب‌ها ببین این عاشق دیوانه شب‌خیز است‌ بیا بگذار خود را گم کنم در خنده‌های تو منی که خنده‌های تلخم از شب گریه سرریز است‌ نمی‌دانی چگونه می‌شود با گریه معنا شد زمانی که سخن در بعض حلقت حلقه‌آویز است‌ زمانی که خداحافظ به روی چشم تو حک شد نگاهی تا ابد محکوم زجری ضجه‌آمیز است‌ شبی با چشم‌های خاطراتت جستجویم کن‌ مرا بشناس از عمق سلامی که غم‌انگیز است *** قاصد غلامرضا باطنی من دلم را جایی دورتر از همه‌ی پنجره‌های این شهر زیر یک«راش»بلند کاشته‌ام، شهر،با وسعت بی‌پایانش قفس بال کبوترهایی‌ست که همه بودنشان،پرواز است؛ آسمان، ابر، نسیم، رقص بی‌واسطه در جنگل ابر، بوسه‌ی داغ هوا، سردی جرعه‌ی آب... چون ندارد اعتقادی بر عدالت در جهان‌ سر زند از وی دمادم اشتباه دیگری *** دنیا را به بچه‌ها بدهیم ناظم حکمت شاعر ترک برگردان به فارسی از هاشم حسینی،کرج دنیا را به بچه‌ها بدهیم فقط برای یک روز تا با آن بازی کنند همانند بادکنکی از رنگ‌های‌ درخشان و چشمگیر بگذاریدشان رها به بازی و خواندن: خنیاگر سرود حماسی مردم در میان ستاره‌ها دنیا را به بچه‌ها بدهیم در هیبت پرشکوه سیبی سرخ مثل گرده نانی گرم دست کم برای یک روز با سفره‌ی دل‌هاشان سیر دست کم برای یک روز بگذارید دنیا معنای دوستی را دریابد بچه‌ها خواهند گرفت دنیا را از دستان ما خواهند کاشت درختان نامیرا را *** در شماره‌ی 312 شعر چتر بخشایش از آقای شهرام‌ بهرامی به چاپ رسید که متاسفانه هم،نام ایشان و هم واژه‌ای در مصرع اول آن شعر غلط تایپ شده‌ بود که به این وسیله ضمن چاپ مجدد و درست،از ایشان پوزش می‌خواهم."