"مثل همه روزهایی که در تقویم روی میز ورق می‌خورد و سطل کاغذ باطله‌ها را پر می‌کند.
روزها مچاله می‌شوند و هر غروب به پسرکی رنجور که با کیسه‌ای بر دوش می‌آید تا پسماندهای قابل بازیافت را جمع کند تحویل می‌شود.
پسرکی که می‌خواهد با پسماندهای مچاله شده زندگی من و همسایه روبرویی‌ام را که پیره‌زنی بازنشسته است رویاهایش را بسازد!"
(
, 
, 
)
