خلاصة:
این پژوهش به مطالعهء فهرست مآخذ وبی مقالات منتشر شده در مجلهء Information Research طی سالهای 5991 تا 8002 پرداخته است.نتایج پژوهش نشان میدهد که ا ز 1671 یو.آر.ال.استناد شده،0921 یو.آر.ال.(37 درصد)قابل دسترس و 174 یو.آر.ال.(72 درصد)غیر قابل دسترسی بوده است که با جستوجوی یو.آر.ال.های گمشده در گوگل، استنادهای غیر قابل دسترس از 72 درصد به 41 درصد کاهش یافت.دسترسپذیری یو.آر. ال.ها نیز نشان داد که 55 درصد فهرست مآخذ وبی در یو.آر.ال.استناد شده قابل دسترسی هستند و پیام خطای 404(یافت نشد)با 14 درصد و پیام خطای 005 با 42 درصد بیشترین پیامهای خطا بودند.همچنین،یافتههای پژوهش نشان داد میانگین نیم عمر منابع اینترنتی استناد شده 41/40 است و سالهای 7002،با میانگین 92/60،و 3002،با میانگین 6/56؛به ترتیب، بیشترین و کمترین میانگین نیم عمر را داشتند.توزیع یو.آر.ال.ها نشان داده دامنههای .net و ṣ.org در مقایسه با دامنههای .govṣ.edu و ṣ.com دارای ثبات و ماندگاری بیشتری با هستند.
ملخص الجهاز:
">زوال منابع اینترنتی استناد شده در مجلهء Information Research محمد کریم صابری1 دکتر صدیقه محمد اسماعیل2 دکتر علی شاه شجاعی3>چکیده این پژوهش به مطالعهء فهرست مآخذ وبی مقالات منتشر شده در مجلهء Information Research طی سالهای 5991 تا 8002 پرداخته است.
های استناد شده در سالهای بعد قابل دسترس نیستند و با توجه به اینکه فهرست مآخذ هر مقاله،اساسیترین عنصر پژوهش است و فهرست مآخذ وبی به دلیل ماهیت متغییر،متزلزل،و ناپایدار اینترنت در خطر زوال و ناپدید شدن قرار دارد،پژوهش حاضر تلاش میکند تا ضمن مشخص کردن میزان زوال یو.
براساس نتایج این بخش(نمودار 1)،فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه بیش از 53 درصد فهرست مآخذ وبی مجلهء Information Research غیر قابل دسترسی هستند،تأیید نمیشود.
دادههای نمودار 4 نشان میدهد که پیام خطای 404(یافت نشد)با 14 درصد(001) و پیام 005(خطاس سرور)با 42 درصد(85) بیشترین پیامهای خطا هستند و بعد از آنها، پیام خطای 014(گم شده است)با 61 درصد (93)،پیام خطای 104(غیر مجاز)با 31 درصد (13)،پیام خطای 304(ممنوع شده)با 5 درصد(31)و پیام خطای 604(قابل قبول نیست)با 1 درصد(2)پیامهایی بودند که در یو.
پژوهش ما نشان داد که 72 درصد منابع اینترنتی استناد شده در مجلهء Information Research ناپدید شده است،در صورتی که، زوال منابع اینترنتی در پژوهش جرمین(0002) 05 درصد،پژوهش کاسرلی و بیرد(3002) 54/4 درصد،دیویس و کوهن(3002) 54 درصد،دیمیتروا و بیوگجا(7002)93 درصد،گو و نگ(7002)13 درصد،مک کان و همکاران(5002)82 درصد،و دلاوال و همکاران(3002)31 درصد گزارش شده بود.
مقایسهء زوال منابع اینترنتی پژوهش ما با پژوهشهی پیشین،به خصوص پژوهشهای کتابداری نشان داد که درصد زوال منابع اینترنتی در مجلهء Information Research در مقایسه با سایر پژوهشها کمتر است."