ملخص الجهاز:
"پروین در سالهای پایانی عمر خود در بستر بیماری و با وجود دردهای بسیار،با اعتقادی راسخ به کار علمی خود ادامه میداد و سرانجام در اول شهریور 1357 دیده از جهان فروبست، پیکر او تا بهشتزهرا تشییع شد و قرار بود که (به تصویر صفحه مراجعه شود) در آرامگاهی اختصاصی در کنار قبر مرحوم مجتبی مینوی به خاک سپرده شود،اما یکی از شاعران جوان آن روزگار،خطاب به فرزندان و یاران آن مرحوم گفت:«که پروین همیشه در کنار مردم و برای مردم زندگی کرده است،بگذارید او را در میان مردم به خاک بسپاریم»و او را در قطعه 14 بهشتزهرا به خاک سپردند؛و بر سنگ مزارش نوشتهاند:«آرامگاه استاد محمد پروین گنابادی خادم زبان فارسی»."