ملخص الجهاز:
"راک ایرانی!؟ اولین سؤالی که در مواجهه با این جریان به ذهن متبادر میشود این است که آیا اصولا مقولهای بهعنوان«موسیقی راک»در ایران وجود داشته،یا دارد؟پیتر سلیمانیپور در جواب این سؤال میگوید:«برای ما که در دوره نوجوانی شیفتهی این نوع موسیقی بودیم،همیشه این سؤال مطرح بوده است که آیا موسیقی راک و گیتار الکتریک و غیره با زبانفارسی و سنتهای ماجور در میآیند؟برای شخص من،گذر زمان این حقیقت را آشکار کرد که موسیقی راک در ایران، مثل هر کشور دیگری میتواند وجود داشته باشد.
حال این سؤال برای من پیش میآید که اصلا این چیزیکه این نسل در ایران کار میکنند چیست؟نکند توهمی از اجرای موسیقی راک است؟یا نه شاید هم کمکم داریم به یک موسیقی راک ایرانی(با همه محدودیتهایش)میرسیم؟اما به این هم باید فکر کرد که این کاری که انجام میشود،اصلا راک نیست!به این معنا که نه ادای درستی از این موسیقی درمیآوریم و نه سعی میکنیم راکی با طعم ایرانی درست کنیم!نکند تنها تحلیل این باشد که اصلا این موسیقیای که کار میشود،چون پاپ نیست،یا این سبک و آن سبک نیست،پس راک است؟».
». رامین صدیقی با تصدیق این موضوع که وسعت قلمروی موسیقی راک بسیار بزرگ است،و هرکسی با هر نوع تفکری میتواند جایی برای خود در آن پیدا کند،تصریح میکند:«بههرحال به امثال شما که به این روش موسیقی کار میکنند،برچسبی چسبیده است،نوعش را کاری نداریم،اما همه به نوعی در تعاریف خانواده اصلی موسیقی راک قرار میگیرید.
». رامین صدیقی در اینجا با تعریف این تئوری که فرایند تولید و عرضه محصولات موسیقایی،سه عنصر اصلی دارد و این سه عنصر اصلی عبارتند از شنونده،گوینده و ابزار حمل گفتوگوی بین آنها،میگوید:«شما نمیتوانید بگویید به دلیل اینکه من بلوز هم گوش میکنم،یا به فلان سبک موسیقی هم علاقه دارم،پس موسیقیای که کار میکنم میتواند هرچیزی باشد."