و اینک بعد از دو سال المتفرقات

"به هر حال قرار نیست در این مختصر فقط از خودمان بگویم،که اگر مجله‌ای هست از بای‌ بسم‌اله تا سطر آخر متعلق به شماست و ما هم اگر حرفی می‌زنیم گاه از سردلتنگی است و یادآوری‌ روزها و ساعت‌هایی که در اضطراب،چک‌های‌ برگشتی و مطالبی که دیر شده به دستمان رسیده‌ و تب و تاب دادگاه!خواب به چشم نداشتیم،اما سطرسطر مجله را حروفچینی کردیم صفحه‌ها را بستیم و از پا ننشستیم و نگذاشتیم آزما هم از پا بنشیند و طبیعی است که درددل برای صاحبان‌ اصلی مجله که شما باشید شاید تنها تسلی ما باشد از رنجی که نسل‌های پی‌درپی اهل این غافله از محمد مسعود و فرخی‌یزدی گرفته تا احمد شاملو همه و همکاران امروز مبتلایش بوده هستند."