کت قرمز - مجلة آزما الأدب والفن

"کت قرمز به مهدی گفتم:باورت می‌شد بعد از این همه‌ سال!شانه‌هایش را بالا انداخت و گفت:چرا که نه، مگه منتظر نبودی؟ -چرا بودم،اما چرا حالا،چرا اینجا؟ مهدی ته سیگارش را له کرد توی جاسیگاری و نگاهش را دوخت به افق دود گرفته آسمان و بام‌های‌ بلندی که در دوردست قاب پنجره می‌شد دید. مادر گفت:پاشو!پاشو این خرت و پرت‌هاتو جمع کن،برو بنشین مشقاتو بنویس یه ساعت دیگه‌ خوابت می‌گیره اون وقت صبح که می‌خوای بری‌ مدرسه،جون منو م گیری،اما من حواسم به اون‌ بود که از توی باغ گل سرخ چشم دوخته بود به من. اما چیزی نگفتم و عوضش اون گفت:وقتی بچه‌تر بودم دلم می‌خواست توی یه باغ گل سرخ زندگی‌ کنم اما حالا... مهدی گفت،باید برم هوای اینجا خیلی خف است تو چه جوری تحمل می‌کنی؟ گفتم:میدونی از چی تعجب می‌کنم؟از این که هنوز همون کت قرمز تنش بود،بعد از این همه سال..."